พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2542 ให้ความหมายของคำว่า “ เสียง”
ว่า “ สิ่งที่ได้ยินด้วยหู
ถ้อยคำที่เปล่งออกมา” เพื่อสนองความต้องการต่าง ๆ เช่น
ขอความช่วยเหลือ แสดงความรู้สึกรัก เกลียด โกรธ
ชอบ ไม่ชอบ พอใจ ไม่พอใจ ฯลฯ
อวัยวะที่ทำให้เกิดเสียง ได้แก่ ปอด หลอดลม กล่องเสียง ลิ้นไก่ ลิ้น
เพดานปุ่มเหงือก ฟัน และริมฝีปาก
เสียงในภาษาไทย มี 3 ชนิด คือ
- เสียงพยัญชนะ หรือเสียงแปร
เป็นเสียงที่เปล่งออกมาจากลำคอแล้วมีการดัดแปลงลมในช่องปากทำให้เสียงแตกต่างกันไป
เสียงพยัญชนะมีทั้งหมด 21 เสียง
สัญลักษณ์ที่ใช้แทนเสียงพยัญชนะ เรียกว่า รูปพยัญชนะ มี 44 รูป
- เสียงสระ หรือเสียงแท้
เป็นเสียงที่เปล่งออกมาโดยมีการเปลี่ยนแปลงระดับของลิ้นและรูปริมฝีปาก
มีทั้งหมด 24 เสียง มีสัญลักษณ์ที่ใช้แทนเสียงสระ
เรียกว่า รูปสระ มี 21 รูป
- เสียงวรรณยุกต์ หรือเสียงดนตรี
เป็นระดับเสียงสูงต่ำในภาษาไทยเหมือนเสียงดนตรี
คำที่มีเสียงวรรณยุกต์ต่างกันจะทำให้ความหมายของคำต่างกันด้วย
เสียงวรรณยุกต์มีทั้งหมด 5 เสียง
สัญลักษณ์ที่ใช้แทนเสียงวรรณยุกต์ เรียกว่า รูปวรรณยุกต์ มี 4 รูป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น